My idol
My umi is so awesome. Dari kecil sampai dah ber anak lapan pun masih awesome. Sentiasa jadi my inspiration. Umi nak jadi hebat macam sekarang, bukannya mudah. Macam-macam yang umi dah lalui. Dulu umi belajar untuk BA dekat University Of Jordan,Amman,Jordan jurusan bahasa arab & kesusasteraannya. Umi juga sambung MA bidang yang sama dan sekarang PhD bidang yang sama cuma pengkhususan balaghah. Umi pernah cerita kisah hidup umi dulu-dulu. Selepas tamat SPM, umi hafal kamus, belajar menyulam dan menjahit. Umi dulu bercita-cita nak belajar jauh-jauh. And,she was there in middle east zaman 1990-1995 maybe(kalau tak silap la). Umi kahwin dekat sana dengan ayah atas bantuan kawan-kawan dia. Umi seorang yang sangat cintakan ilmu. Umi pernah cakap, umi akan tuntut ilmu sampai umi mati pun tak apa. Masa dekat Jordan dulu, umi tanam dalam diri dia untuk target pandai berkomunikasi dalam bahasa arab bila dah graduate. And , right now umi adalah seorang guru bahasa arab. Aku 'ajeeb (baca:kagum) sangat tengok umi ayah dan kawan-kawan diorang bercakap arab, gelak ketawa sama-sama padahal diorang dekat Malaysia.
Kalau kat rumah dulu, umi ayah akan cakap bahasa arab bila taknak bagi anak-anak faham. Umi pun pernah latih kami adik-beradik bercakap bahasa arab sejak dulu secara tak langsung. Pernah suatu masa dahulu, umi cakap dengan aku menggunakan bahasa arab sebab taknak makcik kedai tu faham😅. Dekat rumah pun umi cakap arab kadang-kadang tapi anak-anak still balas pakai bahasa melayu.
Sejak aku tingkatan 3, aku dah pernah tolong ayah marking kertas periksa student ayah subjek bahasa arab tingkatan 3😁. Memang bengong kepala otak sedangkan aku pun baru tingkatan 3. Tapi, sebenarnya bagus juga sebab aku secara tak langsung jadi pandai mengarang ayat lepas tu haha. Subjek pendidikan islam,tasawuf, syariah tu subjek biasa yang ayah suruh aku tolong dia marking paper. Ayah kata, sebab budak-budak sekolah menengah biasa ja😅. Memang sabar banyak sebab jawapan diorang entah apa-apa.
Aku kadang-kadang persoalkan diri sendiri, bolehkah aku balik Malaysia nanti dan jadi macam umi? Pandai cakap arab, pandai ajar nahu dan jadi cikgu bahasa arab. Mufradat (baca:vocab) pun kurang, nahu tunggang langgang, apatah lagi nak reka ayat. Memang lain student keluaran timur tengah sekarang dan dahulu. Makin berkurang kualiti berkomunikasi dalam bahasa arab. Umi selalu suruh dengar radio,baca surat khabar, tengok kartun arab, buka website-website arab sebab umi pernah test aku punya level bahasa arab😪. Memang jauh beza sangat dengan umi. Umi ayah nak sangat aku jadi macam diorang. Mampu teruskan bidang bahasa arab macam umi dan aku lah satu-satunya anak diorang yang nampak macam mampu+minat bahasa arab. tapi, aku takut juga bila harapan umi ayah terlampau tinggi sampai macam tu sekali. Dan, Alhamdulillah umi sentiasa support kalau aku menangis sebab ada yang tak faham dalam certain madah (baca:subjek). Umi tak marah pun kalau aku tak dapat full mark dalam imtihan (baca:exam) sebab umi faham setiap madah yang aku ambil.
Masalahnya, aku ni nak jadi apa besar nanti? Eh, aku dah besar la. Bila lagi nak plan? Plan hidup aku memang aku dah susun. Umi pun tumpang susun untuk aku. Dekat mana aku nak sambung MA, kerja apa yang sesuai, kerja kat mana, semua tu umi dah tolong plan kan. But, i will try to manage those plans huhu. Sekarang, umi sambung study peringkat PhD pun, aku tengok terseksa nya dengan adik-adik aku masih kecil, ayah sakit, anak-anak yang besar duduk jauh. Kesian umi. Tapi ayah sentiasa bagi dorongan kat umi. Ayah pernah cakap kat aku, "umi tu nak arij jadi macam dia. Umi pandai tak macam ayah. Contohi umi. Setiap ibu bapa mesti nak yang terbaik untuk anak-anaknya". Yeah, sebab dari aku sekolah rendah, kalau aku tak dapat number one, umi akan marah cakap aku malas berusaha. Memang betul pun sebab nakal sangat. Setiap tahun setiap test, umi nak anak dia ni number one. Sampai la result PMR aku punya la teruk buat umi menangis. And, they want me to prove that PMR is a mistake. Aku pun tersedar dari tidur yang panjang dan simpan azam nak buktikan dengan result SPM. And, i did it! Aku boleh peluk umi ayah dengan bahagia masa dapat result SPM.
Tapi, tu semua permulaan masa depan aku. Right now, aku tak boleh macam dulu! Aku kena jadi the best sebab kawan-kawan aku yang lain mampu. Ya, aku mesti cuba. Walaupun bukan teratas, tapi cukuplah sekadar menggembirakan umi ayah. Arij nak umi ayah gembira dengan kejayaan arij. Do pray for me ya umi ayah. Arij mungkin tak mampu jadi honor board student every semester. But, i will try to do my best in sha Allah. I will ! Umi,always my inspiration.
Waktu ni umi gembira selepas bertahun lamanya dia tunggu
Majlis konvo umi ayah untuk MA diorang
*ada orang bagi emotional feeling sampai orang rasa nak tulis pasal umi.
4:52pm
Comments
Post a Comment